زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

محمد بن ادریس رازی (دائرة‌المعارف‌مؤلفان‌اسلامی)






ابوحاتم محمد بن ادریس بن منذر رازی (۱۹۵-۲۷۷ق)، از راویان و محدثان معروف اهل‌سنت در قرن سوم هجری قمری در شهر ری بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوحاتم محمد بن ادریس بن منذر بن داود رازی حنظلی غطفانی، در سال ۱۹۵ق به دنیا آمد. اهل اصفهان و ساکن ری و از قبیله تمیم بن حنظله به‌شمار می‌رفت. ابوحاتم اولین بار در سال ۲۰۹ق دست به کتابت حدیث زد. او سفرهای بسیاری نمود و از افرادی چون عبیدالله بن موسی، محمد بن عبدالله انصاری، اصمعی، ابونعیم و ابویمان حدیث شنید و محدثانی مانند پسرش ابومحمد عبدالرحمان بن ابی حاتم، یونس بن عبدالاعلی، ابوزرعه رازی، ابوعبدالله بخاری و ابوعبدالرحمان نسائی از او حدیث شنیدند. مزّی وی را فردی موثق، عالم به حدیث و اهل امانت و معرفت دانسته است.
راویان شیعی همچون عبدالله بن جعفر حمیری نیز از او روایت نمودند. شیخ طوسی در رجال خود ابوحاتم را در زمره راویانی که از ائمه (علیهم‌السّلام) روایت ننموده‌اند، آورده است.
[۴] شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۵۱۲.


۲ - وفات



وی سرانجام به سال ۲۷۷ق در ری وفات یافت.

۳ - تالیفات



آثاری که از او بر جای مانده، عبارت‌اند از: الزینة، الجامع فی الفقه، تفسیر القرآن طبقات التابعین اعلام النبّوة الزهد و کتابی با عنوان الضعفاء و الکذابین و المتروکین که پاسخ پرسش‌هایی از ابوزرعه و ابوحاتم رازی درباره راویان ضعیف و کذاب و متروک است که ابوعثمان سعید بن عمار بردعی آن را گرد آورده است.
[۹] دمشقی صالحی، محمد بن احمد، طبقات علماء الحدیث، ج۲، ص۲۶۰.


۴ - پانویس


 
۱. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۳، ص۲۴۹.    
۲. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۲۴، ص۳۸۱.    
۳. شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۴۷.    
۴. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۵۱۲.
۵. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۲، ص۷۳.    
۶. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۱۹.    
۷. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷.    
۸. مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۳۶۴.    
۹. دمشقی صالحی، محمد بن احمد، طبقات علماء الحدیث، ج۲، ص۲۶۰.
۱۰. سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۳، ص۲۷۵.    
۱۱. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۰، ص۴۳۰.    
۱۲. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۲، ص۱۲۸.    
۱۳. ابن حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۹، ص۱۳۷.    
۱۴. ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۷، ص۲۰۴.    
۱۵. ابن جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۲، ص۹۷.    
۱۶. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۶۰.    
۱۷. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۳۵.    


۵ - منبع



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۹۷-۶۹۸، برگرفته از مقاله «محمد رازی».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.